💥दिव्यांग्यावर♿ मात करून टेलरिंग व्यवसाय करणारे शत्रुघ्न देठे...💥

💥दिव्यांग्यावर♿ मात करून टेलरिंग व्यवसाय करणारे शत्रुघ्न देठे...💥

 खामगाव 

(गिरीश पळसोदकर) प्रत्येकाच्या आयुष्यात संकट येतात आणि जातात काही संकटामुळे आपले शारीरिक आणि मानसिक खच्चीकरण होते. त्यामुळे कोणाकोणाला दिव्यांग पण येते. पण आलेल्या संकटाला समर्थपणे तोंड देणारी प्रेरणादायी व कौतुक वाटावे अशा काही व्यक्ती आपल्या समाजात दिसून येतात. त्यापैकी एक शेगाव तालुक्यातील डोलारखेड येथील शत्रुघ्न शामराव देठे हे आहेत. त्यांना मनगटापासून हात नसल्यावरही ते आपल्या दिव्यांगावर मात करीत गेल्या पंचवीस वर्षापासून टेलरिंग चा व्यवसाय करून त्यातून मिळणाऱ्या उत्पादनातून परिवाराचा उदरनिर्वाह चालवीत आहेत. त्यांचा हा आदर्श बुलढाणा जिल्ह्यातील अपंगत्वासमोर आदर्श ठरणार आहे. नांदुरातून टेलरिंग चे काम आटपून १ मार्च १९९८ ला घरी परत येत असताना ते रेल्वेतून खाली पडले. हाताला गंभीर दुखापत झाल्यामुळे दोन्ही हात मनगटापासून तोडावे लागले. दोन्ही हाताचे  दिव्यांगत्व नशिबी आले. दोन्ही हाताचे दिव्यांगत्व नशिबी आल्याने ते कधी न डगमगता कपड्याची कटिंग कैचीने करीत आहे. टेलरिंगच्या व्यवसायाबरोबरच ते शेतीची कामे करतात. यामध्ये आपल्या मनगटाला खुरपे, विळा बांधून शेतातील तूर, हायब्रीड ची कापणी करतात. एवढेच नव्हे तर गवत कापणी, फवारणी इत्यादी कामे पण ते करीत आहे.

 दिव्यांग शत्रुघ्न देठे यांना तीन मुली आहेत. या तिघींचे शिक्षण त्यांनी त्यांच्या कमाईतून केले आहे. त्यांच्या जीवनात त्यांच्या पत्नीची त्यांना समर्थ साथ आहे. आपल्या आजूबाजूला आपण पाहतो की, रिकामटेकडे धडधाकट मुल फक्त भ्रमणध्वनीमध्ये टाइमपास करून आपल्या आई-वडिलांच्या कमाईवर मजा मारतात. एखादं मोठं संकट आलं की, खचून जातात, आत्मघाती निर्णय घेतात. पण शत्रुघ्न देठे हे त्याला अपवाद आहेत. मोठ्या हिमतीने समर्थपणे व संयमाने त्यांनी एवढ्या मोठ्या संकटाला तोंड दिले व देत आहेत. स्वतःच्या टेलरिंग व्यवसायाच्या कलेने त्यांच्या संसाराचा भार उचलला आहे. आज स्वाभिमानाने ते आपल्या व्यवसाय सांभाळत आहेत. आज समाजात दिव्यांग व्यक्ती करता असलेल्या विविध शासकीय योजनांचा लाभ त्यांना मिळणे गरजेचे आहे. आजच्या दिव्यांग व्यक्तीने दिव्यांग दिनी आपल्या जीवनात कधीही कोणतेही संकट आले की, आपण खचून न जाता हिमतीने त्याला तोंड दिले पाहिजे. असा संकल्प करण्याची खऱ्या अर्थाने गरज आहे. दिव्यांग व्यक्तीला केवळ सहानुभूतीची गरज नाही तर त्यांना सहकार्याची, मदतीची, प्रेमाची व आपुलकीची गरज आहे. ही भावना आज समाज मनात निर्माण होणे गरजेचे आहे. तरच दिव्यांग व्यक्ती खऱ्या अर्थाने आपले सोबती होऊ शकतील...‌.